تامین اجتماعی

تأمین اجتماعی. تأمین اجتماعی یک سیستم همگانی از بیمه های اجباری است. بیمه اجتماعی از بیمه های بازنشستگی، بیمه های دولتی درمانی، بیمه های بیکاری و بیمه حوادث و تصادف ها تشکیل می شود.
طبقه کارگر
سازمان تأمین اجتماعی
دولتها تأمین اجتماعی را به این دلیل فراهم می کنند که بازارها در بیمه کردن بسیاری از ریسک های مهمِ پیشِ روی افراد، شکست خورده اند. بازارهای بیمه خصوصی با مشکلات کژگزینی، کژمنشی، هزینه های معاملاتی بالا و تأمین در برابر ریسک های اجتماعی روبرو هستند.
خدمات عمومی تأثیر قابل توجهی بر سطح زندگی شهروندان دارد. هزینه های مربوط به تأمین اجتماعی، حمایت دولت از امور بهداشتی و آموزشی شهروندان، ترکیب عمده هزینه های دولت رفاه در کشورهای پیشرفته را تشکیل می دهند.
نخستین بیمه درمانی که بخشی از بیمه اجتماعی بود در سال ۱۸۸۳ به وسیله صدراعظم آلمان اتو فون بیسمارک بنیان شد. سال ۱۸۸۴ بیمه حوادث و تصادف و ۱۸۸۹ بیمه بازنشستگی به آن افزوده شد. در قانون بیمه های اجتماعی قانون اجباری بودن آن وجود دارد. هزینه خدمات بیمه ها از راه پرداخت حق بیمه بیمه شدگان به صندوق بیمه سرمایه گذاری می شود. بیسمارک می گوید: "اندیشه من این بود که پشتیانی طبقه کارگر را داشته باشم و آن ها دولت را به عنوان یک سازمانی ببینند که برای آن ها بنیان شده است و برای رفاه آن ها خدمت می کند".

تأمین اجتماعی
تأمین اجتماعی
حمایت مالی از سوی دولت برای کاستن از میزان فقر و توسعۀ عدالت اجتماعی. اصطلاح «تأمین اجتماعی» نخستین بار در قانون تأمین اجتماعی امریکا (۱۹۳۵) و در بریتانیا در ۱۹۴۴ رسماً به کار رفت. سابقۀ تأمین کمک مالی با هدف محافظت دستمزدبگیران و حقوق بگیران و خانواده های آنان در برابر حوادث و بحران های اقتصادی به اواخر قرن ۱۹ در آلمان باز می گردد. در قانون بیمۀ ملی در انگلستان (۱۹۱۱) مقرراتی وضع شد که کارگران را در قبال بیکاری و پیری و بیماری و از کارافتادگی بیمه می کرد. امروزه تقریباً در سراسر دنیا قوانین تأمین اجتماعی، در ابعاد متفاوت متداول است. در بعضی کشورها مانند سوئد و نروژ، «دولت های رفاه» دامنۀ تأمین اجتماعی را بر قشرهای عظیمی از مردم گسترش داده اند. در ایران سازمان تأمین اجتماعی، صندوق های بازنشستگی لشکری و کشوری، انواع بیمه، بنیادهای مستضعفان، شهید و جانبازان و کمیتۀ امداد امام خمینی (ره) و نیز سازمان های بهزیستی و هلال احمر کار تأمین اجتماعی را انجام می دهند. طرح شهیدرجائی که پرداخت مستمری به سالمندان روستانشین را برعهده دارد ازجمله طرح های حمایتی دولت است که از اوان پیروزی انقلاب اسلامی توسط کمیته امداد به اجرا گذاشته شده است. در مورد حقوق بگیران و دستمزد بگیران، در طول سال های خدمت ایشان درصدی از حقوق ماهانۀ آن ها به صندوقی واریز می شود، تا پس از بازنشستگی یا از کارافتادگی بتوانند از محل پس انداز خود در صندوق امرار معاش کنند. در مواقع جنگ یا بحران اقتصادی، دولت ها با دادن یارانه و کمک های نقدی یا جنسی و کالابرگ می کوشند به یاری مردم، به ویژه تهی دستان بشتابند.