چاه کن

معروف است . مقنی و چاخو . کسیکه کارش چاه کندن است . حفار . کموش . کن کن . چاه کننده . کنند. چاه . آنکه چاه میکند .

چاه کن. [ ک َ ] ( نف مرکب ) مقنی و چاخو. ( ناظم الاطباء ). کسی که کارش چاه کندن است. ( فرهنگ نظام ). حفار. کموش. کَن کَن. چاه کننده. کننده چاه. آنکه چاه میکند. غارّ. ( منتهی الارب ) :
ببرد از میان لشکری چاه کن
کجا نام بردند از آن انجمن.پی چاهکن در ته چاه زن
سر راهزن بر سر راه زن.- امثال :
چاهکن ته چاه است .
|| ظالم و مکار. ( آنندراج ) ( غیاث ). مجازاً کسی که برای آزار دیگری مکر یا ظلم میکند. ( فرهنگ نظام ). || ( اِ مرکب ) آلتی جهت کندن چاه. ( ناظم الاطباء ).

۱. کسی که پیشه اش کندن چاه یا لای روبی کاریز است، چاه کن، مقنی.
۲. کسی که چاه مستراح را خالی می کند. &delta، بیشتر در معنای دوم استفاده می شود.

مقنی