راستی کردن

درستکاری کردن . امانت و صداقت کردن .

راستی کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) درستکاری کردن. امانت و صداقت کردن :
همه راستی کن که از راستی
نیاید بکار اندرون کاستی.اگر خواهی از هر دو سر آبروی
همه راستی کن همه راست گوی.راستی در کار برتر حیلتی است
راستی کن تا نیایدت احتیال.راستی کن تا بدل چون چشم سر بینا شوی
راستی در دل ترا چشم دگر بینا کند.راستی کن که اندرین رسته
نشوی جز براستی رسته.راستی کن ای تو فخر راستان
ای تو صدر و من درت راآستان.تو راست باش تا دگران راستی کنند
دانی که بی سطاره نرفته ست جدولی.راستی کردند و فرمودند مردان خدای
ای فقیه اول نصیحت گوی نفس خویش را.سعدیا راستروان گوی سعادت بردند
راستی کن که بمنزل نرسد کجرفتار.هرکه راستی کند از خدا نترسد. ( مجالس سعدی ص 20 ).
تو راستی کن و با گردش زمانه بساز
که مکر هم بخداوند مکر گردد باز.راستی کن که راستان رستند
در جهان راستان قوی دستند
یوسف از راستی رسید بتخت
راستی کن که راست گرددبخت.