ذعف

ذعف . [ ذَ ] (ع ص ، اِ) ذعاف . سم ّساعت . زهر که در ساعت کشد. زهر مطلق . || حیةٌ ذعف اللّعاب ؛ مار در جای کش . مار جابجا کشنده .

ذعف . [ ذَ ] (ع مص ) ذَعاف . بمردن . هلاک شدن .

ذعف . [ ذَ ] (ع مص ) زهر دادن . کسی را زهر خورانیدن . زهر در طعام کردن . سم دادن . مسموم کردن . دواخور کردن . چیزخور کردن .

ذعف . [ ذُ ع ُ ] (ع اِ) ج ِ ذُعاف .