بصائر

[ویکی اهل البیت] «بصائر» جمع بصیرت به معنای بینش است و بر چیزهایی مانند «دلیل و پند» اطلاق می شود که باعث بینش عقل و دل می شوند.
«بصائر» یکی از اسامی قرآن است: «قَدْ جَاءکُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّکُمْ...»؛ به راستی رهنمودهایی از جانب پروردگارتان برای شما آمده است. (سوره انعام/104؛ سوره اعراف/203؛ سوره جاثیه/20)
قرآن کریم از این نظر «بصائر» نامیده شده است که به انسان توانایی درک حقایق عالم را ارزانی داشته، به او امکان می دهد راه هدایت را ببیند و باطل را جدا کند و بشناسد تا در اندیشه های خود دچار اشتباه و انحراف نشود.
و به همین دلیل نیز نام دیگر قرآن را «تبصره» گفته اند: «تَبْصِرَةً وَذِکْرَی لِکُلِّ عَبْدٍ مُّنِیبٍ»؛ (تا) برای هر بنده توبه کاری بینش افزا و پندآموز باشد. (سوره ق/8)
ویکی علوم اسلامی (اصطلاح نامه علوم قرآنی، بخش اسامی و صفات قرآن)