تنفس مصنوعی

تنفس مصنوعی به کلیه اعمالی گفته می شود که باعث رساندن اکسیژن به مصدوم می شود تا تنفس طبیعی وی دوباره برقرار گردد.
در صورتی که هیچ گونه تحرکی در قفسه سینه فرد دیده نشود.
نمی توان حرکت هوا در بینی و دهان را متوجه شد.
تنفس مصنوعی دهان به دهان شامل امدادگری است که دهان خود را به دهان بیمار مهر و موم می کند و هوا به درون ریه های او داخل می کند.
تنفس دهان به بینی زمانی نیاز است که ملزومات تنفس دهان به دهان برقرار باشد ولی انجامش ممکن و مؤثر نباشد.

تنفسِ مصنوعی (artificial respiration)
تنفسِ مصنوعی
اقدامی اورژانس، برای بازگرداندن تنفس در شرایط قطع تنفس. ازجمله در مواجهه با برق گرفتگی یا غرق شدن، اولین انتخاب استفاده از روشِ اهدای هوای بازدمی، یعنی تنفس دهان به دهان، تا زمانی است که تنفس طبیعی مجدداً برقرار شود.