در یتیم

کنایه از مروارید بزرگ است که یک دانه تنها در صدف باشد . در یکتا .

در یتیم. [ دُرْ رِ ی َ ] ( اِ مرکب ) کنایه از مروارید بزرگ است که یک دانه تنها در صدف باشد. ( برهان ). مروارید بزرگ و آبدار که در صدف همین یک دانه تنها پیدا شده باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ). مروارید بی همتا. مروارید بی بها. مروارید فرید. مروارید بی نظیر. در کم نظیر. دره یتیمه. در یکتا :
ز فضل و جود اجل «زین دین » سخن گویم
سخن چه در یتیم اوفتد گه تنظیم.ز بحر خاطر من گاه گاه و پیوسته
ثنای مجلس او باد همچو در یتیم.نسیم بر قلم مشکبار ساحر تو
به ساحری شبه ریزد بقدر در یتیم.پس لاف زند که در یتیم دارم و ندارد. ( منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 295 ).
پای سهیل از سر نطع ادیم
لعل فشان بر سر در یتیم.ولی نعمت ریاحین را نسیمم
ولی عهد شکر در یتیمم.که می گردد حریر اینجا گلیمی
سفالی می شود در یتیمی.او چنین پیریست کش آغاز نیست
با چنین در یتیم انباز نیست.یک سواره میرود شاه عظیم
در کف طفلان چنین در یتیم.دی بر رسته صرافان من بر در تیم
کودکی دیدم پاکیزه تر از در یتیم.در یتیم گوهر یکدانه را ز اشک
جزع دو دیده پر ز عقیق یمان شود.اوجوهر است گوصدفش در جهان مباش
در یتیم را همه کس مشتری بود. || ( اِخ ) کنایه از حضرت رسالت پناه صلوات اﷲ علیه و آله. ( از برهان ) :
لیک در سیمای آن در یتیم
دیده ام آثار لطفت ای کریم.