مترادف معیب : عیبدار، عیب ناک، معیوب، ناقص
متضاد معیب : سالم، صحیح
معیب
مترادف معیب : عیبدار، عیب ناک، معیوب، ناقص
متضاد معیب : سالم، صحیح
عربی به فارسی
شايسته بي اعتباري , باور نکردني , ننگ اور , رسوايي اور , خفت اور , ننگين , نامطبوع
مترادف و متضاد
۱. عیبدار، عیبناک، معیوب
۲. ناقص ≠ سالم، صحیح
فرهنگ فارسی
دارای عیب عیبناک معیوب : [ پس هر چند این احتیاج و تعلق بیشتر بود معیب تر باشد . ] ( المعجم . مد . چا . ۲۱۸ : ۱ )
عیب کننده و عیب دار
عیب کننده و عیب دار
فرهنگ معین
(مَ ) [ ع . ] (ص . ) دارای عیب ، عیب ناک ، معیوب .
لغت نامه دهخدا
معیب . [ م ُ ع َی ْ ی َ ] (ع ص ) معیوب . عیب ناک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
چو آبی به یک جا مهیا شود
شود حوضه و آنگه به دریا شود
معیب بود تا بود در مغاک
معلق بود چون بود گرد خاک .
و رجوع به تعییب شود.
چو آبی به یک جا مهیا شود
شود حوضه و آنگه به دریا شود
معیب بود تا بود در مغاک
معلق بود چون بود گرد خاک .
نظامی .
و رجوع به تعییب شود.
معیب. [ م َ ] ( ع ص )عیب ناک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). عیب ناک و معیوب. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). آهومند. دارای عیب.مُعَیِّب. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
زرّ سرخ ار شدپشیمانی سپید آتش گرفت
چون توان گفتن که مغشوش و معیبش یافتم.
مال رفته عمر رفته ای نسیب
مال و جان داده پی کاله معیب.
معیب. [ م ُ ع َی ْ ی َ ] ( ع ص ) معیوب. عیب ناک. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
چو آبی به یک جا مهیا شود
شود حوضه و آنگه به دریا شود
معیب بود تا بود در مغاک
معلق بود چون بود گرد خاک.
معیب. [ م ُ ] ( ع ص ) عیب کننده و عیب دار. ( غیاث ) ( آنندراج ).
زرّ سرخ ار شدپشیمانی سپید آتش گرفت
چون توان گفتن که مغشوش و معیبش یافتم.
خاقانی.
پس هر چند این احتیاج و تعلق بیشتر بود بیت معیب تر باشد. ( المعجم ص 218 ).مال رفته عمر رفته ای نسیب
مال و جان داده پی کاله معیب.
مولوی.
|| ( اِ ) عیب. ( منتهی الارب ) ( غیاث ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). عیب. معاب. معابة. وصمت. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).معیب. [ م ُ ع َی ْ ی َ ] ( ع ص ) معیوب. عیب ناک. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
چو آبی به یک جا مهیا شود
شود حوضه و آنگه به دریا شود
معیب بود تا بود در مغاک
معلق بود چون بود گرد خاک.
نظامی.
و رجوع به تعییب شود.معیب. [ م ُ ] ( ع ص ) عیب کننده و عیب دار. ( غیاث ) ( آنندراج ).
معیب . [ م َ ] (ع ص )عیب ناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). عیب ناک و معیوب . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). آهومند. دارای عیب .مُعَیِّب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
زرّ سرخ ار شدپشیمانی سپید آتش گرفت
چون توان گفتن که مغشوش و معیبش یافتم .
پس هر چند این احتیاج و تعلق بیشتر بود بیت معیب تر باشد. (المعجم ص 218).
مال رفته عمر رفته ای نسیب
مال و جان داده پی کاله ٔ معیب .
|| (اِ) عیب . (منتهی الارب ) (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). عیب . معاب . معابة. وصمت . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
زرّ سرخ ار شدپشیمانی سپید آتش گرفت
چون توان گفتن که مغشوش و معیبش یافتم .
خاقانی .
پس هر چند این احتیاج و تعلق بیشتر بود بیت معیب تر باشد. (المعجم ص 218).
مال رفته عمر رفته ای نسیب
مال و جان داده پی کاله ٔ معیب .
مولوی .
|| (اِ) عیب . (منتهی الارب ) (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). عیب . معاب . معابة. وصمت . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
معیب . [ م ُ ] (ع ص ) عیب کننده و عیب دار. (غیاث ) (آنندراج ).
فرهنگ عمید
عیب دار، عیب ناک، معیوب، ناقص، ناراست.
پیشنهاد کاربران
کژناک
کلمات دیگر: