قاووت پیه
پش کی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پش کی . [ پ َ ک َ ] (اِ) قاووت . پیه .
پش کی. [ پ َ ک َ ] ( اِ ) قاووت. پیه.، پشکی. [ پ ِ ] ( اِ ) قسمی مروارید: و منها [ من اللاَّلی ] المستطیل المتشابه الطرفین بالأستدارة و تشبه ببعرالغنم فیقال له بالفارسیة پشکی. ( الجماهر فی معرفةالجواهر للبیرونی ص 125 ).
پشکی. [ پ َ ] ( حامص ) جعودت.
پشکی. [ پ َ ] ( حامص ) جعودت.
کلمات دیگر: