پسند بودن مطبوع بودن
پسندیده بودن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پسندیده بودن. [ پ َ س َ دی دَ / دِ دَ ] ( مص مرکب ) پسند بودن. مطبوع بودن. مقبول بودن :
سخن گرچه دارد ز اختر فروغ
پسندیده باشد چو نبود دروغ.
سخن گرچه دارد ز اختر فروغ
پسندیده باشد چو نبود دروغ.
فردوسی.
و نیزرجوع به پسند بودن شود.کلمات دیگر: