کلمه جو
صفحه اصلی

تجله

لغت نامه دهخدا

( تجلة ) تجلة. [ ت َ ج ِل ْ ل َ ] ( ع حامص ) بزرگی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( قطر المحیط ). || فعله من تجلتک ؛ کرد آن را از بهر تو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ).

تجلة. [ ت َ ج ِل ْ ل َ ] (ع حامص ) بزرگی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط). || فعله من تجلتک ؛ کرد آن را از بهر تو. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).



کلمات دیگر: