کلمه جو
صفحه اصلی

ابوالطفیل

لغت نامه دهخدا

ابوالطفیل. [ اَ بُطْ طُ ف َ ] ( اِخ ) ابی بن کعب. صحابیست.

ابوالطفیل. [ اَ بُطْ طُ ف َ ] ( اِخ ) الاحمسی. شبیل بن عوف بن ابی حیّه. او بزمان جاهلیّت درک صحبت رسول صلوات اﷲ علیه کرد و بزهد معروف است و از عمربن الخطاب و زیدبن ارقم حدیث کند.

ابوالطفیل. [ اَ بُطْ طُ ف َ ] ( اِخ ) حارث بن شبیل بجلی. محدّث و ثقه است.

ابوالطفیل. [ اَ بُطْ طُ ف َ ]( اِخ ) شبیل بن عوف. رجوع به ابوالطفیل الاحمسی شود.

ابوالطفیل . [ اَ بُطْ طُ ف َ ] (اِخ ) ابی بن کعب . صحابیست .


ابوالطفیل . [ اَ بُطْ طُ ف َ ] (اِخ ) الاحمسی . شبیل بن عوف بن ابی حیّه . او بزمان جاهلیّت درک صحبت رسول صلوات اﷲ علیه کرد و بزهد معروف است و از عمربن الخطاب و زیدبن ارقم حدیث کند.


ابوالطفیل . [ اَ بُطْ طُ ف َ ] (اِخ ) حارث بن شبیل بجلی . محدّث و ثقه است .


ابوالطفیل . [ اَ بُطْ طُ ف َ ](اِخ ) شبیل بن عوف . رجوع به ابوالطفیل الاحمسی شود.



کلمات دیگر: