گوارنده

(اسم ) ۱ - آنچه که نیک و زود هضم شود . ۲ - خوشگوار : مسلمانان گفتند : هنیئا لک یا رسول الله . گوارنده باد ترا .

گوارنده. [گ ُ رَ دَ / دِ ] ( نف ) خوش گوار و موافق و سلامتی بخش وسریعالهضم. ( ناظم الاطباء ). سایغ. ( دهار ) ( ترجمان القرآن ). هنی ٔ. ( منتهی الارب ). مهنا. هاضم :
هرچه بخوردی تو گوارنده باد
گشته گوارش همه بر تو گداز.و این ناحیت [ چغانیان ] هوای خوشی دارد و زمینی درست و آب گوارنده. ( حدود العالم ).
عمر و تن تو باد فزاینده و دراز
عیش خوش تو باد گوارنده و هنی.
منوچهری ( دیوان چ 2دبیرسیاقی ص 130 ).
نرم و تر گردد و خوشخوار و گوارنده
خار بی طعم چو در کام حمار آید.آن شرابی که ز کافور مزاج است در او
مهر نشکسته بر آن پاک و گوارنده شراب.هست پندت نگاهدارنده
همچو می ناخوش و گوارنده.حیات را چه گوارنده تر ز آب ولیک
کسی که بیشترش خورد بُکْشد استسقاش.تو گویی اسد خورد رأس ذنب را
گوارنده نامد بر آوردش از بر.چوسرمست گشت از گوارنده می
گل از آب گلگون برآورد خوی.نبید گوارنده می خورد شاد.پس حق سبحانه و تعالی این نعمت او را گوارنده گردانید. ( تاریخ قم ص 8 ). || هر آنچه هضم شود. ( ناظم الاطباء ).
- ناگوارنده ؛ ناگوار. ناخوشگوار. بدگوار.
- طعام ناگوارنده ؛ خوراکی که کل بر معده شده و به دشواری هضم گردد. ( ناظم الاطباء ).
- هوای گوارنده ؛ هوای سلامتی بخش. ( ناظم الاطباء ).

آنچه گوارا باشد و خوب هضم شود، خوشگوار.

{digestive, digestant} [تغذیه] ویژگی ماده ای که فرایند گوارش را تسهیل یا تشدید کند