لهیب

لهیب . [ ل َ ] (اِخ ) جایگاهی است در شعر افوه الاودی :
و جرّد جمعها بیض ٌ خفاف
علی جنبی بضارع فاللهیب .

(از معجم البلدان ).

لهیب . [ ل َ ] (ع اِ) گرمی آتش یا شعله ٔ آن خالص از دود. (منتهی الارب ). زبانه ٔ آتش . (مهذب الاسماء).گرازه ٔ آتش (در تداول مردم قزوین ). آتش شعله زن . (غیاث ). زبانه زدن آتش . افروختن آتش . لَهب :
خاطر از آب خضر و آتش موسی است زآنک
هم ز آب الطاف و هم ز آتش لهیبش یافتم .

خاقانی .

بر امید آتش موسی بخت
کز لهیبش سبز و تر گردد درخت .

مولوی .

و در هیچ بقعت روشنی و احراق و لهیب او [آتش ] تغییر و تبدیل نپذیرد. (تاریخ بیهقی چ تهران ص 33). || سوز. سوزش . التهاب : و قد یوضع [ ضمادالبنفسج ] علی فم المعدة اذا کان فیه لهیب . (ابن البیطار).

لهیب . [ ل ُ هََ ] (اِخ ) ابن مالک اللهبی ... قاله ابن مندة و حکی فیه ابوعمر لهب مکبرا و به جزم الرشاطی قال ابن مندة له خبر رواه عبداﷲبن محمد العدوی باسناد لایثبت و قال ابوعمر روی خبراً عجیباً فی الکهانة و اعلام النبوة و اورد العقیلی حدیثه قال اخبرنا عبداﷲبن احمد البلوی اخبرنی عمارةبن زید حدثنی عبداﷲبن العلا عن ابی الشعشاع بن بیاع بن الشعشاع حدثنی ابی عن لهیب بن مالک اللهبی قال حضرت عندرسول اﷲ صلی اﷲ علیه و آله و سلم فذکرت عنده الکهانة قال فقلت له بابی انت و امی نحن اول من عرف حراسة السماء و خبر الشیاطین و منعهم من استراق السمع عند قذف النجوم و ذلک انا اجتمعنا الی کاهن لنا یقال له خطربن مالک و کان شیخاً کبیراً قداتت علیه مائتا سنة و ثمانون سنة و کان من اعلم کهاننا فقلنا له یا خطر هل عندک علم من هذه النجوم التی یرمی بها فانا قد فزعنا و خفنا سوء عاقبتنا فقال :
عودوا الی السحر

ایتونی بسحر

اخبرکم الخبر

الخیر ام ضرر

ام لافق ام حدر

قال فاتیناه فی وجه السحر فاذا هو قائم شاخص نحو السماء فنادینا یا خطر یا خطر فاوما الینا ان امسکوا فانقض نجم عظیم من السماء فصرخ الکاهن رافعاً صوته :
اصابه اصابه

خامره عقابه

عاجله عذابه

احرقه شهابه

زایله جوابه

الابیات . و ذکر بقیة رجزه و شعره و من جملته :
اقسمت بالکعبة و الارکان
قد منع السمع عتاةالجان
بثاقب بکف ذی سلطان
من اجل مبعوث عظیم الشأن

یبعث بالتنزیل والفرقان .

و فیه قال فقلنا له ویحک یا خطر انک لتذکر امراً عظیماً فماذاتری لقومک قال اری لقومی مالااری لنفسی : ان یتبعوا خیر نبی الانس شهابه مثل شعاع الشمس . فذکر القصة و فی آخرها فما افاق خطر الابعد ثلاثة و هو یقول لا اله الا اﷲ.فقال النبی لقد نطق عن مثل نبوة و انه لیبعث یوم القیامة امة واحدة و اخرجه ابوسعد فی شرف المصطفی من هذا الوجه قال ابوعمر اسناده ضعیف لو کان فیه حکم لا ذکره لان رواته مجهولون و عمارةبن زید اتهموه بوضع الحدیث و لکنه فی علم من اعلام النبوة و اصول لاتدفعه بل تشهد و تصححه . قلت یستفاد من هذا انه تجوز روایة الحدیث الموضوع اذا کان بهذین الشرطین ان لایکون فیه حکم وان یشهد له الاصول و هو خلاف مانقلوه من الاتفاق علی عدم جواز ذلک و یمکن ان یقال ذکر هذا الشرط من جملة البیان . (الاصابة ج 6 صص 9-10).

شعله، زبانه، شراره، شرار، شرر، لهب

شراره
افروزه
فروزینه
افرازه
اخگر
زبانه