گردالود

( گرد آلود ) گرد آلوده : گر چه گرد آلود فقرم شرم باد از همتم گر باب چشم. خورشید رامن تر کنم . ( حافظ )

( گردآلود ) گردآلود. [ گ َ] ( ن مف مرکب ) غبارآلوده. ( آنندراج ). مغبر. اغبر. خاک آلوده. به خاک آلوده. گرد و خاک گرفته :
چون زمین از گلیم گردآلود
سایه گل بر آفتاب اندود.قبا بر قد درویشان چنان زیبا نمی آید
که آن خلقان گردآلود بر بالای درویشان.گرچه گردآلود فقرم شرم باد از همتم
گر به آب چشمه خورشید دامن تر کنم.سیل از ویرانه با رخسار گردآلود رفت
زود میمالد فلک روی ستمگر را به خاک.مشو از گردش مژگان گردآلود او غافل
که تیغ خاکساران سخت لنگردار می افتد.- امثال :
من از آسیا می آیم تو گردآلودی ؟

---

گردآلود. [ گ َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش فریمان شهرستان مشهد، واقع در 14هزارگزی شمال فریمان و 6هزارگزی خاور راه شوسه عمومی فریمان به مشهد. هوای آن معتدل و دارای 133 تن سکنه است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و بنشن میباشد. شغل اهالی زراعت است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).

( گردآلود ) آلوده به گردوغبار، غبارآلود.

گردآلود
{pulverulent, pulveraceous} [زیست شناسی- علوم گیاهی] ویژگی بخشی در گیاهان که با ذراتی شبیه به گرد پوشیده شده باشد