مترادف کبار : اشراف، اعاظم، اعیان، بزرگان، کیان، علما
کبار
مترادف کبار : اشراف، اعاظم، اعیان، بزرگان، کیان، علما
فارسی به انگلیسی
great, elder, major, capital, mortal
مترادف و متضاد
اشراف، اعاظم، اعیان، بزرگان، کیان
علما
۱. اشراف، اعاظم، اعیان، بزرگان، کیان
۲. علما
فرهنگ فارسی
بزرگ، جمع کبیر، بزرگ، بسیاربزرگ
( اسم ) خفتان : [ از ایران تبیره بر آمد بابر که آمد خداوند کوپال و کبر ] .
ناحیه ایست از چهار محال و بختیاری
( اسم ) خفتان : [ از ایران تبیره بر آمد بابر که آمد خداوند کوپال و کبر ] .
ناحیه ایست از چهار محال و بختیاری
فرهنگ معین
(کِ) [ ع . ] (ص .) جِ کبیر؛ بزرگان ، اعیان ، اشراف .
(کَ) (اِ.) = کباره . کواره : سبدی که چوب و علف و هیزم و مانند آن از صحرا آورند.
(کِ ) [ ع . ] (ص . ) جِ کبیر، بزرگان ، اعیان ، اشراف .
(کَ ) (اِ. ) = کباره . کواره : سبدی که چوب و علف و هیزم و مانند آن از صحرا آورند.
(کَ ) (اِ. ) = کباره . کواره : سبدی که چوب و علف و هیزم و مانند آن از صحرا آورند.
لغت نامه دهخدا
کبار. [ ک ُ ] (ع اِ) کبر نباتی است و عامه کبار گویند. (منتهی الارب ). رجوع به کبر شود.
کبار. [ ک ُ ](ع ص ) بزرگ . (منتهی الارب ). کبیر. (اقرب الموارد).
کبار. [ ] (اِخ ) ناحیه ای است از چهارمحال بختیاری . رجوع به جغرافیای سیاسی ایران تألیف کیهان شود.
کبار. [ ک ُب ْ با ] (ع ص ) بس بزرگ و کلان . (منتهی الارب ). بسیار بزرگ .(از اقرب الموارد). ج ، کُبّارون . (اقرب الموارد).
کبار. [ ک َ ] ( اِ ) شخصی را گویند که چوب و علف و هیزم و امثال آن از صحرا به جهت فروختن می آورد. ( برهان ). || ریسمانی که از لیف خرما بافند. ( حاشیه برهان چ معین ). کبال. رجوع به کبال شود. || در هندی با راء هندی بمعنی چوب مستعمل است. ( حاشیه برهان چ معین ). || سبدی که میوه و امثال آن بر آن کنند و بر خر بار کرده در شهر آورند. ( آنندراج ). کوار. کواره. رجوع به کوار و کواره شود.
کبار. [ ک ُ ]( ع ص ) بزرگ. ( منتهی الارب ). کبیر. ( اقرب الموارد ).
کبار. [ ک ُ ] ( ع اِ ) کبر نباتی است و عامه کبار گویند. ( منتهی الارب ). رجوع به کبر شود.
کبار. [ ک ُب ْ با ] ( ع ص ) بس بزرگ و کلان. ( منتهی الارب ). بسیار بزرگ.( از اقرب الموارد ). ج ، کُبّارون. ( اقرب الموارد ).
کبار. [ ک ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ کبیر و کبیره. بزاد برآمدگان. مقابل صغار. || توسعاً بزرگان. ( منتهی الارب ) ( برهان ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) :
میان مهان بود شاه کبار
نهان داشت ترس و نکرد آشکار.
در همه گیتی ز صغار و کبار.
عام نشناسد این سیرت و آیین کبار.
درین جهان دگر بی عدد صغار و کبار.
وضیع و شریف و صغار و کبارش.
فزعی کوفت بر صغار و کبار.
چنین بود ره و آیین خسروان کبار.
پیوسته با دل تو به صحبت کبار دل.
نور دل کرامی وتاج سر کبار.
گشت زرافشان چمن چون کف صدر کبار.
معارف کبار و مشاهیر احرار را بر لزوم طاعت و قیام به خدمت او تکلیف فرمود. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 438 ).
سخن به اوج ثریا رسداگر برسد
به سمع صاحبدیوان و شمع جمع کبار.
کبار. [ ک ُ ]( ع ص ) بزرگ. ( منتهی الارب ). کبیر. ( اقرب الموارد ).
کبار. [ ک ُ ] ( ع اِ ) کبر نباتی است و عامه کبار گویند. ( منتهی الارب ). رجوع به کبر شود.
کبار. [ ک ُب ْ با ] ( ع ص ) بس بزرگ و کلان. ( منتهی الارب ). بسیار بزرگ.( از اقرب الموارد ). ج ، کُبّارون. ( اقرب الموارد ).
کبار. [ ک ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ کبیر و کبیره. بزاد برآمدگان. مقابل صغار. || توسعاً بزرگان. ( منتهی الارب ) ( برهان ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) :
میان مهان بود شاه کبار
نهان داشت ترس و نکرد آشکار.
فردوسی.
خلق ندانم بسخن گفتنش در همه گیتی ز صغار و کبار.
منوچهری.
این نماز ازدر خاص است میاموز به عام عام نشناسد این سیرت و آیین کبار.
منوچهری.
بدین صفات جهانی بزرگ دیدم وخوب درین جهان دگر بی عدد صغار و کبار.
ناصرخسرو.
همه داده گردن بعلم و شجاعت وضیع و شریف و صغار و کبارش.
ناصرخسرو.
جزعی خاست از امیر و وزیرفزعی کوفت بر صغار و کبار.
مسعودسعد.
جم و فریدون گرجشن ساختند رواست چنین بود ره و آیین خسروان کبار.
مسعودسعد.
در دست تو نهاده به بیعت کرام دست پیوسته با دل تو به صحبت کبار دل.
سوزنی.
ای صدر روزگار که در روزگار خویش نور دل کرامی وتاج سر کبار.
سوزنی.
غنچه عقیق یمن کرد برون از دهن گشت زرافشان چمن چون کف صدر کبار.
خاقانی.
و گشتاسف که واسطه قلاده اکاسره و کبارایران بوده است. ( سندبادنامه ص 5 ).معارف کبار و مشاهیر احرار را بر لزوم طاعت و قیام به خدمت او تکلیف فرمود. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 438 ).
سخن به اوج ثریا رسداگر برسد
به سمع صاحبدیوان و شمع جمع کبار.
کبار. [ ک َ ] (اِ) شخصی را گویند که چوب و علف و هیزم و امثال آن از صحرا به جهت فروختن می آورد. (برهان ). || ریسمانی که از لیف خرما بافند. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). کبال . رجوع به کبال شود. || در هندی با راء هندی بمعنی چوب مستعمل است . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). || سبدی که میوه و امثال آن بر آن کنند و بر خر بار کرده در شهر آورند. (آنندراج ). کوار. کواره . رجوع به کوار و کواره شود.
کبار. [ ک ِ ] (ع اِ) عود. (مهذب الاسماء).
کبار. [ ک ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ کبیر و کبیره . بزاد برآمدگان . مقابل صغار. || توسعاً بزرگان . (منتهی الارب ) (برهان ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) :
میان مهان بود شاه کبار
نهان داشت ترس و نکرد آشکار.
خلق ندانم بسخن گفتنش
در همه گیتی ز صغار و کبار.
این نماز ازدر خاص است میاموز به عام
عام نشناسد این سیرت و آیین کبار.
بدین صفات جهانی بزرگ دیدم وخوب
درین جهان دگر بی عدد صغار و کبار.
همه داده گردن بعلم و شجاعت
وضیع و شریف و صغار و کبارش .
جزعی خاست از امیر و وزیر
فزعی کوفت بر صغار و کبار.
جم و فریدون گرجشن ساختند رواست
چنین بود ره و آیین خسروان کبار.
در دست تو نهاده به بیعت کرام دست
پیوسته با دل تو به صحبت کبار دل .
ای صدر روزگار که در روزگار خویش
نور دل کرامی وتاج سر کبار.
غنچه عقیق یمن کرد برون از دهن
گشت زرافشان چمن چون کف صدر کبار.
و گشتاسف که واسطه ٔ قلاده ٔ اکاسره و کبارایران بوده است . (سندبادنامه ص 5).
معارف کبار و مشاهیر احرار را بر لزوم طاعت و قیام به خدمت او تکلیف فرمود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 438).
سخن به اوج ثریا رسداگر برسد
به سمع صاحبدیوان و شمع جمع کبار.
- ادویةالکبار ؛ کبار الادویه . معجونهای بزرگ چون تریاق مسرودیطس و غیره . (یادداشت مؤلف ).
میان مهان بود شاه کبار
نهان داشت ترس و نکرد آشکار.
فردوسی .
خلق ندانم بسخن گفتنش
در همه گیتی ز صغار و کبار.
منوچهری .
این نماز ازدر خاص است میاموز به عام
عام نشناسد این سیرت و آیین کبار.
منوچهری .
بدین صفات جهانی بزرگ دیدم وخوب
درین جهان دگر بی عدد صغار و کبار.
ناصرخسرو.
همه داده گردن بعلم و شجاعت
وضیع و شریف و صغار و کبارش .
ناصرخسرو.
جزعی خاست از امیر و وزیر
فزعی کوفت بر صغار و کبار.
مسعودسعد.
جم و فریدون گرجشن ساختند رواست
چنین بود ره و آیین خسروان کبار.
مسعودسعد.
در دست تو نهاده به بیعت کرام دست
پیوسته با دل تو به صحبت کبار دل .
سوزنی .
ای صدر روزگار که در روزگار خویش
نور دل کرامی وتاج سر کبار.
سوزنی .
غنچه عقیق یمن کرد برون از دهن
گشت زرافشان چمن چون کف صدر کبار.
خاقانی .
و گشتاسف که واسطه ٔ قلاده ٔ اکاسره و کبارایران بوده است . (سندبادنامه ص 5).
معارف کبار و مشاهیر احرار را بر لزوم طاعت و قیام به خدمت او تکلیف فرمود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 438).
سخن به اوج ثریا رسداگر برسد
به سمع صاحبدیوان و شمع جمع کبار.
سعدی .
- ادویةالکبار ؛ کبار الادویه . معجونهای بزرگ چون تریاق مسرودیطس و غیره . (یادداشت مؤلف ).
کبار. [ ک ِ] (اِخ ) پادشاهی از پادشاهان حمیر. (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: