لوک

یکی از حواریون عیسی ( و. آنتیوش حدود ۷٠ م . ) وی یکی از انجیلهای چهارگانه را بنام [ انجیل لوک ] یا [ انجیل لوقا ] و کتاب دیگری را بنام [ اعمال حواریون ] نوشته . نشانه لوک گاو نر و عید ۱۸ اکتبر بنام اوست .
شترقوی هیکل وبارکش
( اسم ) عشقه .
لوقا نام یکی از مولفین اناجیل اربعه مولد انطاکیه .

(اِ. ) آن که روی زانو و کف دست راه رود.
(اِ. ) نوعی شتر کم موی بارکش .

لوک. ( ص ) لُک. اَشل. اقطع :
ز آسمان هنر درآمدجم
بازشد لوک و لنگ دیو رجیم.در چنین بند لنگ مانده و لوک
در چنین سمج کور گشته و کر.- لنگ و لوک . رجوع به لنگ و لوک و به لک شود :
هر بلندی که لنگ و لوک شده ست
از پس و پیش آن قبول و دبور.ما را بهشت نباید باجمعی لنگ و لوک و درویش. ( اسرار التوحید چ بهمنیار ص 171 ).
لنگ و لوک و چفته شکل و بی ادب
سوی او می غیژ و او را می طلب. || کسی را گویند که با هر دو زانو و کفهای دست راه برود. ( برهان ). آنکه به زانو و دست راه رود به طور اطفال از شدت ضعف و سستی. ( غیاث ). || هر چیز حقیر و زبون. ( برهان ). عاجز و زبون. ( غیاث ) : پیل کوه شکن را یارای آن نه که در گذرگاه مور لوک به رعنایی تواند خرامید و شیر دهن بسته را زهره آن نه که در قفس آهوی لنگ خنده تواند کرد. ( اعجاز خسروی امیرخسرو از جهانگیری ).
در این خرابه من آن بی زبان بی نانم
که بخش خویش بهر مست لنگ و لوک آرم
گشوده ام به سخا این دو دست کوته پوچ
که چرخ را خود از این رشک در خدوک آرم. || ( اِ ) نوعی از شتر کم موی بارکش. ( برهان ). قسمی از شتر باشد و آن معروف است. ( جهانگیری ) :
روی همچو لوکان سر اندر هوا
کف از لب فشانان بگو تا کجا.در الخی شاه اسب گروک دبو
در قافله نیز اشتر لوک دبو
آن اشتر لوک و اسب گروک منم
این در به امید میزنم بوک دبو.عجب نبود گرانبار ار فرولغزد به آب و گل
که بختی لوک گردد چون گذر باشد به پلوانش.سبک باری گزین تا سهل دانی از جبل پری
که بختی لوک گردد چون گذر باشد به پلوانش.رهروان ره حق بارکش و مست چو لوک
ما در این ره همه را قافله سالار سلوک.مثل شتر لوک یا لک ؛ مانند شتری که لوک باشد. || در تداول مردم خراسان ( گناباد ) شتر نر. || به لغت اهل سیستان به معنی عشقه باشد و آن گیاهی است که بر درخت پیچد. مهربانک. داردوست. پیچک. عشق پیچان. || دوغی را گویند که کردان بجوشانند تا قروت شود. ( برهان ).

۱. حقیر، زبون، عاجز.
۲. کسی که دستش معیوب باشد، شَل: لنگ و لوک و چفته شکل و بی ادب / سوی او می غیژ و او را می طلب (مولوی: ۳۷۳ ).
۳. آن که روی زانو و کف دست راه برود
= لوک ولنگ: آن که دست و پایش معیوب باشد.
= عشقه.
ضخیم.
نوعی شتر قوی هیکل و بارکش.

/look/ نوعی حرکت اسب - گوسفند سیاه و سفید ۳کبک ۴سوراخ & شتر کم مو

شتر وحشی؛
( لَوَک ) ملس؛ مزه نه تلخ و نه شیرین