علفوت. [ ع ِ ف َ ] ( ع ص ) مرد گول و احمق که بی پروا سخن گوید و خیال صواب و خطای آن را نکند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به علفتانی شود.
علفوت. [ ع ُ ] ( ع ص ) مرد گول و احمق که بی پروا سخن گوید و خیال صواب و خطای آن را نکند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به علفتانی شود.
علفوت. [ ع ُ ] ( ع ص ) مرد گول و احمق که بی پروا سخن گوید و خیال صواب و خطای آن را نکند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به علفتانی شود.