شعله کار که آتش بر افروزد
شعله گر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شعله گر. [ ش ُ ل َ / ل ِ گ َ ] ( ص مرکب ) شعله کار.که آتش برافروزد. آتش افروز. شعله افروز :
مفید طبع بلندم چو شمع دارد گرم
ز حسن پرتو معنی دکان شعله گری.
مفید طبع بلندم چو شمع دارد گرم
ز حسن پرتو معنی دکان شعله گری.
ملا مفید بلخی ( از آنندراج ).
و رجوع به شعله کار شود.کلمات دیگر: