جمع فقر
فقور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فقور. [ ف ُ] (ع اِ) ج ِ فقر. (منتهی الارب ). رجوع به فقر شود.
فقور. [ ف ُ] ( ع اِ ) ج ِ فقر. ( منتهی الارب ). رجوع به فقر شود.
فقور. [ ف َ / ف ُ ] ( اِخ ) رجوع به فغور شود.
فقور. [ ف َ / ف ُ ] ( اِخ ) رجوع به فغور شود.
فقور. [ ف َ / ف ُ ] (اِخ ) رجوع به فغور شود.
کلمات دیگر: