شعله زن

۱ - زانه دار . ۲ - تابان درخشان .

شعله زن. [ش ُ ل َ/ ل ِ زَ ] ( نف مرکب ) شعله خیز. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ): ذکوره ، ذکاء؛ خدرک شعله زن. نار ذکیه ؛ آتش شعله زن. جاحم ؛ خدرک آتش سخت شعله زن. جحیم ؛ آتش شعله زن. ( منتهی الارب ). و رجوع به شعله خیز شود.