آنچه بر غیر عادت و اختیار خورده شود پاره ای از چوب آتش زنه گیاه خشک
علث
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
علث. [ ع َ ] ( ع مص ) مخلوط کردن و آمیختن. || گردآوردن و جمع کردن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || دباغی کردن و پیراستن مشک و از قبیل آن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || آتش ندادن آتش زنه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) درخت گز. رجوع به طَرفاء شود. || درخت شور گز. رجوع به اثل شود. || گیاه خارداری که از آن ترنجبین گیرند. رجوع به حاج شود. || درخت خشخاش. رجوع به ینبوت شود. || گیاهی است ترش که در ریشه درخت خرما میروید و آن را میکشد. رجوع به عِکرش شود. ( از ذیل اقرب الموارد ). ج ، أعلاث.
علث. [ ع َ ] ( اِخ ) دهی است در ساحل شرقی دجله بین عُکبَرا و سامراء، و آن وقف بر علویهاست. ( از معجم البلدان ).
علث. [ ع َ ل َ ] ( ع مص ) بسختی جنگیدن و کارزار کردن. ( از اقرب الموارد ). || ملازمت بر کارزار. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || گرفتن برای از هم دریدن. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) سختی کارزار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || آنچه با گندم و جو مخلوط شده است و باید آن را بیرون افکند. ( از اقرب الموارد ). || گندمی که با جو مخلوط شده باشد. ( از المنجد ). || طعامی که با جو مخلوط باشد. ( از ذیل اقرب الموارد ).
علث. [ ع َ ل ِ ] ( ع ص ) سخت جنگ. کسی که در جنگ پایدار باشد.( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || آنکه به غیر پدر خود منسوب باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || لازم گیرنده کسی را برای گرفتن حق خود. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || تیر و سهم بی فایده. ( از المنجد ).
علث. [ ع ِ ] ( ع اِ ) آنچه بر غیر عادت و اختیار خورده شود. || پاره ای از چوب آتش زنه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || گیاه خشک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ، أعلاث. || نوعی از کاسنی صحرائی که دارای صمغی است مانند مصطکی. ( برهان ) ( آنندراج ).
علث. [ ع َ ] ( اِخ ) دهی است در ساحل شرقی دجله بین عُکبَرا و سامراء، و آن وقف بر علویهاست. ( از معجم البلدان ).
علث. [ ع َ ل َ ] ( ع مص ) بسختی جنگیدن و کارزار کردن. ( از اقرب الموارد ). || ملازمت بر کارزار. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || گرفتن برای از هم دریدن. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) سختی کارزار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || آنچه با گندم و جو مخلوط شده است و باید آن را بیرون افکند. ( از اقرب الموارد ). || گندمی که با جو مخلوط شده باشد. ( از المنجد ). || طعامی که با جو مخلوط باشد. ( از ذیل اقرب الموارد ).
علث. [ ع َ ل ِ ] ( ع ص ) سخت جنگ. کسی که در جنگ پایدار باشد.( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || آنکه به غیر پدر خود منسوب باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || لازم گیرنده کسی را برای گرفتن حق خود. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || تیر و سهم بی فایده. ( از المنجد ).
علث. [ ع ِ ] ( ع اِ ) آنچه بر غیر عادت و اختیار خورده شود. || پاره ای از چوب آتش زنه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || گیاه خشک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ج ، أعلاث. || نوعی از کاسنی صحرائی که دارای صمغی است مانند مصطکی. ( برهان ) ( آنندراج ).
علث . [ ع َ ] (اِخ ) دهی است در ساحل شرقی دجله بین عُکبَرا و سامراء، و آن وقف بر علویهاست . (از معجم البلدان ).
علث . [ ع َ ] (ع مص ) مخلوط کردن و آمیختن . || گردآوردن و جمع کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || دباغی کردن و پیراستن مشک و از قبیل آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || آتش ندادن آتش زنه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || (اِ) درخت گز. رجوع به طَرفاء شود. || درخت شور گز. رجوع به اثل شود. || گیاه خارداری که از آن ترنجبین گیرند. رجوع به حاج شود. || درخت خشخاش . رجوع به ینبوت شود. || گیاهی است ترش که در ریشه ٔ درخت خرما میروید و آن را میکشد. رجوع به عِکرش شود. (از ذیل اقرب الموارد). ج ، أعلاث .
علث . [ ع َ ل َ ] (ع مص ) بسختی جنگیدن و کارزار کردن . (از اقرب الموارد). || ملازمت بر کارزار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گرفتن برای از هم دریدن . (از اقرب الموارد). || (اِ) سختی کارزار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آنچه با گندم و جو مخلوط شده است و باید آن را بیرون افکند. (از اقرب الموارد). || گندمی که با جو مخلوط شده باشد. (از المنجد). || طعامی که با جو مخلوط باشد. (از ذیل اقرب الموارد).
علث . [ ع َ ل ِ ] (ع ص ) سخت جنگ . کسی که در جنگ پایدار باشد.(از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || آنکه به غیر پدر خود منسوب باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || لازم گیرنده کسی را برای گرفتن حق خود. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || تیر و سهم بی فایده . (از المنجد).
علث . [ ع ِ ] (ع اِ) آنچه بر غیر عادت و اختیار خورده شود. || پاره ای از چوب آتش زنه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || گیاه خشک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، أعلاث . || نوعی از کاسنی صحرائی که دارای صمغی است مانند مصطکی . (برهان ) (آنندراج ).
کلمات دیگر: