زبان های کاسپین

زبان های کاسپین جزو دسته زبان های ایرانی شمال غربی اند، که در شمال ایران و جنوب شرق جمهوری آذربایجان بدانان تکلم می شود و به سه گروه کلی گیلکی، مازندرانی (تبری،گلکی) و تالشی تقسیم شده اند. هیچ یک از این زبان ها زبان رسمی نیستند. باید توجه کرد که نه تنها بین گیلکی و مازندرانی تفاوت های زیادی وجود دارد بلکه هر یک از این دو گونه زبانی دارای لهجه های فراوانند.
زبان های هندوایرانی
زبان های ایرانی
زبان های ایرانی غربی
زبان های کاسپین
تاتی که در شمال غرب ایران به کار می رود و تاکستانی را شامل می شود، و نیز سمنانی، زبان شهر سمنان هم جز این خانواده هستند.
زبان ها، گویش ها یا لهجه هایی که امروزه در کناره دریای مازندران به کار می روند علاوه بر دو گونه اصلی به نام های مازندرانی (تبری) و گیلکی، انواع زیر را شامل می شوند: تالشی، تاتی، گالشی و دیلمی. گونه اخیر لهجه ایی از گیلکی است که امروزه در کوهستان ها به کار می رود.
اقوام ساکن در منطقه ایی که امروزه به نام گیلان و مازندران معروف است و در جنوب دریای مازندران قرار گرفته در طول تاریخ به نام های مختلفی نامیده شده اند، این نام ها عبارتند از: کادوس (کادوش)، تپور، آمارد (مارد)، گیل، دیلم، کاس، کاس سی، کاس پی، هیرکانی، گل (جل)، گادوزی، تات، گالش، تالشی، گیلک، مازندرانی، طبری، طبرستانی و جز آن.