یغنابی یا سغدی نو (Neo-Sogdian) زبانی ایرانی است که اقلیتی از سکنه دره یغناب در سرزمین تاجیکستان میان کوه های زرافشان و حصار، بدان سخن می رانند. این زبان بازمانده زبان سغدی قدیم است. زبان یغنابی از زبانهای ایرانی شاخه شمال شرقی ست و با زبانهای آسی و پشتو و زبان های پامیری نزدیکی هایی دارد. این زبان به لحاظ قدمت و ملاحظات زبانشناختی بااهمیت می باشد.
ضمیرهای شخصی
هم اکنون زبان یغنابی با همان الفبای تاجیکی که نوع تغییر یافته سیریلیک است، نوشته می شود.
برای نمونه فعل خواستن به این صورت صرف می شود
یغنابی تنها بازمانده زنده ای است که از زبان سغدی به جای مانده و در آن مانند زبان سغدی هنوز می توان بن ماضی را از بن مضارع بنا کرد و علامت جمع نیز در آن t-است. از این رو با زبان آسی که علامت جمع در آن tA است شبیه است.
ضمیرهای شخصی
هم اکنون زبان یغنابی با همان الفبای تاجیکی که نوع تغییر یافته سیریلیک است، نوشته می شود.
برای نمونه فعل خواستن به این صورت صرف می شود
یغنابی تنها بازمانده زنده ای است که از زبان سغدی به جای مانده و در آن مانند زبان سغدی هنوز می توان بن ماضی را از بن مضارع بنا کرد و علامت جمع نیز در آن t-است. از این رو با زبان آسی که علامت جمع در آن tA است شبیه است.
wiki: زبان یغنابی