صنخ. [ ص ِ ] ( ع اِ ) اصل. بن. ج ، اصناخ. ( منتهی الارب ). سنخ. ( اقرب الموارد ).
صنخ. [ ص َ ن ِ ] ( ع ص ) فم صنخ ؛ دهان که بیخ دندانهای آن برآمده باشد. ( منتهی الارب ).
صنخ. [ ص َ ن ِ ] ( ع ص ) فم صنخ ؛ دهان که بیخ دندانهای آن برآمده باشد. ( منتهی الارب ).