کلمه جو
صفحه اصلی

صنخ

لغت نامه دهخدا

صنخ. [ ص ِ ] ( ع اِ ) اصل. بن. ج ، اصناخ. ( منتهی الارب ). سنخ. ( اقرب الموارد ).

صنخ. [ ص َ ن ِ ] ( ع ص ) فم صنخ ؛ دهان که بیخ دندانهای آن برآمده باشد. ( منتهی الارب ).

صنخ . [ ص َ ن ِ ] (ع ص ) فم صنخ ؛ دهان که بیخ دندانهای آن برآمده باشد. (منتهی الارب ).


صنخ . [ ص ِ ] (ع اِ) اصل . بن . ج ، اصناخ . (منتهی الارب ). سنخ . (اقرب الموارد).



کلمات دیگر: