لغت نامه دهخدا

شداة. [ ش ُ ] (ع اِ) بیخودی و بیهوشی . (منتهی الارب ). شداه ، حیرت و دهش . (از اقرب الموارد).

شداة. [ ش ُ ] (ع اِ) بیخودی و بیهوشی . (منتهی الارب ). شداه ، حیرت و دهش . (از اقرب الموارد).

شداة. [ ش ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ شاد. راننده یا حدی خواننده برای شتر. (از اقرب الموارد).

شداة. [ ش ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ شاد. راننده یا حدی خواننده برای شتر. (از اقرب الموارد).

<div class="boxBd">( شداة ) شداة. [ ش ُ ] ( ع اِ ) بیخودی و بیهوشی. ( منتهی الارب ). شداه ، حیرت و دهش. ( از اقرب الموارد ). <hr>شداة. [ ش ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شاد. راننده یا حدی خواننده برای شتر. ( از اقرب الموارد ).<hr>شداه. [ ش ُ ] ( ع اِ ) شداة. و رجوع به شداة شود.</div>

( شداة ) شداة. [ ش ُ ] ( ع اِ ) بیخودی و بیهوشی. ( منتهی الارب ). شداه ، حیرت و دهش. ( از اقرب الموارد ). شداة. [ ش ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شاد. راننده یا حدی خواننده برای شتر. ( از اقرب الموارد ). شداه. [ ش ُ ] ( ع اِ ) شداة. و رجوع به شداة شود.