به پایین افتادن . افتادن
فرو فتادن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فروفتادن. [ ف ُ ف ُدَ ] ( مص مرکب ) بپایین افتادن. افتادن :
چو عاشق دید کآن معشوق چالاک
فروخواهد فتاد از باد بر خاک.
چو عاشق دید کآن معشوق چالاک
فروخواهد فتاد از باد بر خاک.
نظامی.
کلمات دیگر: