فریب خوردن گول خوردن
عشوه خوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عشوه خوردن. [ ع ِش ْ وَ / وِ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) فریب خوردن.گول خوردن : حمدونه این عشوه ها چون شکر بخورد و بر آب کار سوی ماهی رفت. ( سندبادنامه ص 48 ).
کسی را بود کیمیا در نورد
که او عشوه کیمیاگر نخورد.
ور مرد رهروی دم ازین ره دگر مزن.
کسی را بود کیمیا در نورد
که او عشوه کیمیاگر نخورد.
نظامی.
گر صادقی تو عشوه از آن قرص ِ خور مخورور مرد رهروی دم ازین ره دگر مزن.
بدر چاچی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: