مجمر عشق جایگاه عشق
عشقدان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عشقدان. [ ع ِ ] ( اِ مرکب ) مجمر عشق. جایگاه عشق. کنایه از معشوق :
شهری به فتنه شد که فلانی ازآن ِ ماست
ما عشقباز صادق و او عشقدان ماست.
یک دل به دو عشقدان برافروز.
شهری به فتنه شد که فلانی ازآن ِ ماست
ما عشقباز صادق و او عشقدان ماست.
خاقانی.
یک شب به دو آفتاب بگذاریک دل به دو عشقدان برافروز.
خاقانی.
کلمات دیگر: