غمگسار بودن

غمگسار بودن. [ غ َ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) غمخوار بودن. غمزدا بودن :
به چوگان و مجلس به دشت شکار
نرفتی مگر کو بدی غمگسار.بهارش تویی غمگسارش تو باش
درین تنگ زندان زوارش تو باش.چو کار آمدم پیش یارم بدی
بهر دانشی غمگسارم بدی.کنون من کرا گیرم اندر کنار
که خواهد بدن مر مرا غمگسار.یار من و غمگسار بود و کنون
غم بفزوده ست غمگسار مرا.کس نیابم که غمگساربود
کس نبینم که آشنا باشد.از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او
اگر کنم گله ای غمگسار من باشی.