غمخواره

( صفت ) ۱ - آنکه دارای غم و اندوه بود غمناک مغموم ۲ - آنکه در غم دیگری شریک باشد دلسوز مشفق ۳ - ( اسم ) بوتیمار .

غمخواره. [ غ َ خوا / خا رَ /رِ ] ( نف مرکب ) غمخوار. آنکه غم کسی یا چیزی را خورد. تیماردار. غمخورنده. دلسوز و مهربان :
از آن درد گردوی غمخواره گشت
وز اندیشه دل سوی چاره گشت.ندادند پاسخ کس از انجمن
نه غمخواره بد کس نه آسوده تن.بدو گفت سودابه گر چاره نیست
از او بهتر امروز غمخواره نیست.تا پرخمار بود سرم یکسر
مشفق بدند بر من و غمخواره.گشت بر رای تو پوشیده که چون غمخواره گشت
سوزنی پیر دعاگوی تو از نان خوارگان.هر زمان بر جان من باری نهی
وین دل غمخواره را خاری نهی.نکردش در آن کار کس چاره ای
نخوردش غمی هیچ غمخواره ای.غمش را کز شکیبایی فزونست
من غمخواره میدانم که چونست.یار شو ای مونس غمخوارگان
چاره کن ای چاره بیچارگان.