غماز سمرقندی. [ غ َم ْ ما زِ س َ م َ ق َ ] ( اِخ ) ( ملا... ) شاعر دوره صفوی. وی خدمت عبدالعزیزخان بود. شعرش این است :
آورد شبی جذبه سنبل سوی باغش
در هر قدمی لاله برخ داشت ایاغش
پروانه کند ازپر خود پرده فانوس
گستاخ مبادا که رسد دود چراغش.
آورد شبی جذبه سنبل سوی باغش
در هر قدمی لاله برخ داشت ایاغش
پروانه کند ازپر خود پرده فانوس
گستاخ مبادا که رسد دود چراغش.
( از تذکره نصرآبادی ص 441 ).