بازسازی آلمان. بازسازی آلمان پس از جنگ جهانی دوم یک فرایند طولانی بود. آلمان در طول جنگ متحمل خسارات سنگینی از نظر سطح زندگی افراد و هچنین از نظر صنعتی شد. آمار نشان می دهد که حدود ۶٫۹ تا ۷٫۵ میلیون آلمانی در جنگ کشته شده اند که شامل تقریباً ۸٫۲۶ تا ۸٫۸۶ درصد جمعیت می شود. شهرستان های آلمان به شدت به دلیل بمب های سنگین در فصل پایانی جنگ آسیب دیدند و تولید محصولات کشاورزی تنها ۳۵ درصد از آنچه در قبل از جنگ وجود داشت، باقی ماند.
انکار سیاست طرح مورگنتا در آلمان در سال ۱۹۴۶ توسط وزیر امور خارجه آمریکا.
در ۱۹۴۷، JCS 1067 لغو شد.
در سال ۱۹۴۸، دویچه مارک به عنوان واحد پول در آلمان در نظر گرفته شد، که منجر به بهبود اقتصادی شد.
در سال ۱۹۴۹ طرح مارشال گسترش یافت و شامل آلمان غربی نیز شد.
در سال ۱۹۵۰، از بین بردن صنایع سنگین آلمان غربی به پایان رسید.
در سال ۱۹۵۵ اشغال نظامی آلمان غربی به پایان می رسد.
ناتو که در سال ۱۹۴۸ تشکیل شده بود، در سال ۱۹۵۵ به آلمان غربی اجازهٔ پیوستن را داد.
در سال ۱۹۵۷ پیوستن زارلاند به آلمان غربی.
در سال ۱۹۵۷، آلمان غربی یکی از کشورهای مؤسس جامعه اقتصادی اروپا بود.
در سال ۱۹۷۳ آلمان غربی به سازمان ملل متحد (تشکیل شده در سال ۱۹۴۵) پیوست..
در سال ۱۹۹۱، پس امضای پیمان و حل و فصل نهایی اجازه تشکیل یک آلمان متحد و مستقل داده شد.
در کنفرانس پوتسدام، متفقین پیروز، حدود ۲۵ درصد از خاک آنشلوس آلمان را به لهستان و اتحاد جماهیر شوروی واگذار کردند. مردم آلمان که در این منطقه زندگی می کردند به همراه آلمانی هایی که در زودتنلند و جمعیت های پراکنده در سراسر شرق اروپا به منطقه آلمان؛ بنابراین تراکم جمعیت در «آلمان جدید» که پس از تجزیه باقی مانده بود، افزایش یافت.
در توافق پوتسدام، تلاش بر این بود که آلمان را به یک ملت شبانی و کشاورزی تبدیل کنند. بسیاری از کارخانه ها به عنوان غرامت برداشته شد یا به سادگی از بین برده شد. همچنین میلیون ها نفر از زندانیان جنگی آلمانی برای چندین سال به عنوان کارگر در اردوگاه های کار اجباری توسط متفقین غربی و اتحاد جماهیر شوروی به کار گرفته شده بودند.
بلافاصله پس از تسلیم آلمان، بعد از دو سال ایالات متحده یک برنامه قوی برای برداشتن تمام دانش فنی و علمی و همچنین تمام اختراعات ثبت شده در آلمان را دنبال کرد. جان جیمبل در کتاب خود، با نام «استثمار و غارت در آلمان پس از جنگ» می نویسد: غرامت گرفته شده توسط ایالات متحده و بریتانیا مبلغی نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار، معادل حدود ۱۰۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ بوده است.
انکار سیاست طرح مورگنتا در آلمان در سال ۱۹۴۶ توسط وزیر امور خارجه آمریکا.
در ۱۹۴۷، JCS 1067 لغو شد.
در سال ۱۹۴۸، دویچه مارک به عنوان واحد پول در آلمان در نظر گرفته شد، که منجر به بهبود اقتصادی شد.
در سال ۱۹۴۹ طرح مارشال گسترش یافت و شامل آلمان غربی نیز شد.
در سال ۱۹۵۰، از بین بردن صنایع سنگین آلمان غربی به پایان رسید.
در سال ۱۹۵۵ اشغال نظامی آلمان غربی به پایان می رسد.
ناتو که در سال ۱۹۴۸ تشکیل شده بود، در سال ۱۹۵۵ به آلمان غربی اجازهٔ پیوستن را داد.
در سال ۱۹۵۷ پیوستن زارلاند به آلمان غربی.
در سال ۱۹۵۷، آلمان غربی یکی از کشورهای مؤسس جامعه اقتصادی اروپا بود.
در سال ۱۹۷۳ آلمان غربی به سازمان ملل متحد (تشکیل شده در سال ۱۹۴۵) پیوست..
در سال ۱۹۹۱، پس امضای پیمان و حل و فصل نهایی اجازه تشکیل یک آلمان متحد و مستقل داده شد.
در کنفرانس پوتسدام، متفقین پیروز، حدود ۲۵ درصد از خاک آنشلوس آلمان را به لهستان و اتحاد جماهیر شوروی واگذار کردند. مردم آلمان که در این منطقه زندگی می کردند به همراه آلمانی هایی که در زودتنلند و جمعیت های پراکنده در سراسر شرق اروپا به منطقه آلمان؛ بنابراین تراکم جمعیت در «آلمان جدید» که پس از تجزیه باقی مانده بود، افزایش یافت.
در توافق پوتسدام، تلاش بر این بود که آلمان را به یک ملت شبانی و کشاورزی تبدیل کنند. بسیاری از کارخانه ها به عنوان غرامت برداشته شد یا به سادگی از بین برده شد. همچنین میلیون ها نفر از زندانیان جنگی آلمانی برای چندین سال به عنوان کارگر در اردوگاه های کار اجباری توسط متفقین غربی و اتحاد جماهیر شوروی به کار گرفته شده بودند.
بلافاصله پس از تسلیم آلمان، بعد از دو سال ایالات متحده یک برنامه قوی برای برداشتن تمام دانش فنی و علمی و همچنین تمام اختراعات ثبت شده در آلمان را دنبال کرد. جان جیمبل در کتاب خود، با نام «استثمار و غارت در آلمان پس از جنگ» می نویسد: غرامت گرفته شده توسط ایالات متحده و بریتانیا مبلغی نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار، معادل حدود ۱۰۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ بوده است.
wiki: بازسازی آلمان