تاکدا شینگن

تاکِدا شینگِن (به ژاپنی: Takeda Shingen 武田 信玄)(۱۵۲۱–۱۵۷۳ میلادی) دایمیو (امیر موروثی) ایالت کای و فرماندار نظامی منصوب ولایت شینانو از جانب شوگون آشیکاگا در ژاپن سدهٔ شانزدهم میلادی و در دوران موسوم به دوره سنگوکو، از نامدارترین جنگاوران تاریخ ژاپن و در عین حال مدیری لایق برای کشورداری بود. شهرت او جهانی است و در خود ژاپن، شهرتی فراتر از امپراتوران دارد و هرساله به یادبودش جشنوارهٔ شینگن برگزار می شود.
نبرد اوئداهارا (۱۵۴۸)
جنگ های کاواناکاجیما (۱۵۵۳، ۱۵۵۵، ۱۵۵۷، ۱۵۶۱، ۱۵۶۴)
محاصره موساشی-ماتسویاما (۱۵۶۳)
نبرد میماستوگه (۱۵۶۹)
نبرد میکاتاگاهارا
شینگن، امیر ولایت کای در اواخر دوران موسوم به سنگوکو (جنگ عمومی) در قرن شانزدهم ژاپن بود. پدرش تاکدا نوبوتورا از اعقاب شاهزادگان خاندان میناموتو بود که در سده های گذشته برای مدتی مقام شوگون را داشتند و پس از برافتادن شوگون های میناموتو نیز سلسله های دیگر شوگون، کماکان از این خاندان بودند. از این لحاظ، خاندان تاکدا و شوگون های آن دوران یعنی خاندان آشیکاگا و شوگون های دوران بعدی یعنی خاندان توکوگاوا همه از یک خاندان بودند و به شاهزادگان میناموتو می رسیدند.شینگن پسر بزرگ تاکدا نوبوتورا بود و در ۱ دسامبر ۱۵۲۱ میلادی در ولایت کای متولد شد. نام او ابتدا تارو بود که نامی رایج برای کودکان پسر ارشد خانواده، در ژاپن باستان است. وی همچنین در کودکی، کاتسوچیو نیز خوانده می شد. اما نام رسمی او، هارونوبو بود که از اجزای نام آشیکاگا یوشی هارو، دوازدهمین شوگون آشیکاگا برگرفته شده بود و شاید هم این نام برگرفته از نام میناموتو هارونوبو بود که هر دو خاندان آشیکاگا و تاکدا به او می رسیدند. وی سرانجام در ۱۵۵۹ میلادی به آیین بودایی روی آورد و نام شینگن را که نام یکی از رهبران بودایی بود برگزید و به همین نام نیز شهرت یافت. همچنین او را به سبب مهارت های رزمیش به لقب «ببر کای» نیز می خواندند در برابر رقیب اصلی او اوئِسوگی کِنشین که به اژدهای اِچیگو یا ببر اِچیکو شهرت داشت.
شینگن در ۲۱ سالگی، پدرش را فروگرفت و او را به ولایت سوروگا، نزد خاندان ایماگاوا تبعید کرد تا زیر نظر ایماگاوا یوشیموتو باشد و برای یاری رساندن به این کودتای بدون خونریزی، اتحادی میان دو خاندان ایماگاوا و تاکدا شکل گرفت. اینکه چرا شینگن در چنین سن کمی اقدام به فروگرفتن پدرش از قدرت کرد، به روشنی دانسته نشده، شاید نوبوتورا بر آن شده بود که پسر دومش تاکدا نوبوشیگه را به جای شینگن، جانشین خود سازد. به هر حال، نتیجه آن شد که شینگن و هوادارانش، نوبوتورا را فروگرفتند و او را تبعید کردند.
روزگار زندگانی شینگن یعنی سدهٔ شانزدهم مصادف بود با دوران سنگوکو یا جنگ عمومی. در این دوران، شوگون های آشیکاگا به قعر ضعف و زوال افتاده بودند، ژاپن میان دایمیوها (زمین داران بزرگ و امیران محلی) که علاوه بر ویژگی زمین سالاری، صفت جنگ سالاری هم داشتند تقسیم شده بود و تاریخ آن روزگار ژاپن عبارت بود از نبردهای بی پایان میان دایمیوها برای گرفتن و بازپس گرفتن یک یا چند دژ کوچک و در این میان، مردم بودند که زیر فشار خردکنندهٔ این نبردها از میان می رفتند. ژاپن روزگار سن گوکو، چشم انتظار یک منجی برای سرکوب دایمیوها و اتحاد وطن بود.شینگن در روزگار حکمروایی خود، چنین نشان داد که همان منجی است، اما با مرگ زودهنگامش، کسی که هیچ امیدی به او نبود، یعنی توکوگاوا ایه یاسو ژاپن را متحد ساخت و سلسلهٔ شوگون سالاری توکوگاوا را بنیان نهاد که تا دیری به جا ماند و روزگارشان را روزگار صلح عمومی (در برابر سنگوکو یا جنگ عمومی) نام نهادند تا آنکه در نیمهٔ دوم قرن نوزدهم، نظام شوگونی برچیده شد و قدرت اجرایی به امپراتور اعاده شد.