مقیاس بزرگی ریشتر

مقیاس ریشتر (Richter magnitude scale) مقیاسی برای اندازه گیری بزرگی زمین لرزه است که میزان انرژی آزاد شده در کانون زمین لرزه را نشان می دهد.
^  Charles Richter
^ Beno Gutenberg
از این مقیاس دیگر برای بیان بزرگی زمین لرزه استفاده نمی شود.
در سال ۱۹۳۵ جهت تعیین انرژی آزاد شده توسط هر زمین لرزه، معادله ای توسط چارلز فرانسیس ریشتر ∗ و بنو گوتنبرگ ∗ ارائه شد که میزان انرژی آزاد شده در کانون زمین لرزه را بر اساس لگاریتم بیشترین مقدار جابه جایی افقی ثبت شده توسط لرزه سنج مشخص می کرد.
در این روش دامنه حرکات زمین در فاصله ۱۰۰ کیلومتری محل وقوع زمین لرزه توسط دستگاه لرزه سنج وود-اندرسون ثبت می شود. بنابراین بزرگای محلی ریشتر به صورت لگاریتم مبنای ۱۰ دامنه لرزه سنج در فاصله ۱۰۰ کیلومتری تعریف می شود. اگر بزرگی زمین لرزه ای M در مقیاس ریشتر باشد. انرژی آزاد شده آن زمین لرزه E در یکای اِرگ خواهد بود: