ظهور تصدیقی

[ویکی فقه] ظهور بیان گر مراد استعمالی یا جدّی متکلم را ظهور تصدیقی می گویند.
ظهور تصدیقی، ظهوری است که مراد استعمالی یا جدی گوینده سخن را آشکار می کند.
انواع ظهور در کلام
هر کلامی دارای سه ظهور است:۱ ظهور تصوری :به معنای انسباق یک معنا به ذهن مخاطب، که از وضع نشأت گرفته و اراده متکلم در انعقاد آن دخالت ندارد.۲ ظهور تصدیقی اولی:به معنای ظهور حال متکلم بر خطور دادن و احضار معنا به وسیله لفظ در ذهن مخاطب .۳ ظهور تصدیقی ثانوی:به معنای تعلق اراده جدی متکلم به معنایی که به ذهن مخاطب، خطور کرده است.بنابراین، ظهور تصدیقی بر دو قسم است:قسم اول بر مراد استعمالی متکلم و قسم دوم بر مراد جدّی وی دلالت می کند.مرحوم " مظفر " تقسیم ظهور تصدیقی را به اولی و ثانوی نمی پذیرد.