ظنان

[ویکی فقه] شخص ظن پیدا کننده از راه های غیر متعارف را ظنّان می گویند.
ظنّان، شخصی است که از راه ها و اسباب غیر متعارف که معمولاً برای انسان های عادی ظن ایجاد نمی کند، ظن پیدا می کند، مثل این که کسی از خبر کودکی یا فردی دروغ گو، به جهت قبله ظن پیدا کند؛ چنین ظنی در فقه معتبر نیست؛ بنابراین، اگر مولا بگوید:" صل الی القبلة المظنونه؛ هر گاه به جهت قبله، ظن پیدا کردی، به آن سو نماز بگذار "، جمله این انصراف دارد به ظنی که از راه های متعارف برای انسان های عادی به وجود می آید، مثل ظن حاصل از بیّنه، مشاهده قبور مسلمین و محراب مساجد؛ بنابراین، ظن ظنّان که از راه های غیر متعارف به دست می آید، از آن خارج است، زیرا چنین ظنی بی اعتبار می باشد.