عباس قره باغی

عباس قره باغی (۱۰ آبان ۱۲۹۷ تبریز - ۲۲ مهر ۱۳۷۹ پاریس)، آخرین رئیس ستاد بزرگ ارتشداران و دارای درجهٔ ارتشبدی بود.
بیوگرافی ارتشبد قره باغی (به زبان خودش) https://www.youtube.com/watch?v=L8S4Jgbhg5M
عباس قره باغی در سال ۱۲۹۷ در محله یکه دکان تبریز متولد شد. پدرش میرزا کریمخان شغل تجارت داشت و در زمره مهاجر زادگانی بود که اجداد او پس از جنگهای معروف ایران و روسیه به ایران مهاجرت کردند و در تبریز اقامت کردند. عباس پس از انجام تحصیلات ابتدائی، وارد دبیرستان رشدیه شد و تا کلاس چهارم در این دبیرستان بود و از سال پنجم وارد دبیرستان نظام تبریز گردید و در سال ۱۳۱۵ دیپلم نظام گرفت و وارد دانشکده افسری شد.
وی در مهر ۱۳۱۵ وارد دانشکدهٔ افسری شد که با دورهٔ ولیعهدی محمدرضا پهلوی هم زمان بود. وی در این دوران به سمت منشی ولیعهد منصوب شد.
قره باغی برای طی دوره عالی رسته پیاده، عازم کشور فرانسه شد و هم زمان در دانشگاه پاریس دوره دکترای حقوق را در سال ۱۳۳۳ به پایان رسانید. او پس از بازگشت به ایران در دایره عملیات رکن سوم ستاد ارتش به خدمت مشغول شد. قره باغی در ۱۳۳۴ مجدداً به فرانسه رفت تا در دانشگاه جنگ فرانسه دوره عالی را طی کند. از اینرو در سال ۱۳۳۵ دوره نهم ستاد دانشگاه جنگ، در ۱۳۳۹ دوره عالی نیروهای مشترک و در ۱۳۴۰ دیپلم عالی دانشگاه جنگ فرانسه را به پایان رسانید.

[ویکی فقه] ارتشبد عباس قره باغی در سال ۱۲۹۷ش.در تبریز متولد شد.پدرش میرزا کریم خان شغل تجارت داشت و مانند بسیاری از مردم ساکن آذربایجان در زمره مهاجر زادگانی بود که اجداد او پس از جنگ های معروف ایران و روسیه به ایران مهاجرت کردند و در تبریز اقامت کردند.
عباس پس از انجام تحصیلات ابتدائی، وارد دبیرستان رشدیه شد و تا کلاس چهارم در این دبیرستان بود و از سال پنجم وارد دبیرستان نظام تبریز گردید و در سال ۱۳۱۵ش.دیپلم نظام گرفت و وارد دانشکده افسری شد.
دوستی با محمدرضا شاه
ورود قره باغی به سال اول دانشکده افسری مقارن بود با بازگشت محمدرضا از سوئیس به ایران سی نفر برای تشکیل کلاس و دسته مخصوص ولیعهد انتخاب شدند که قره باغی به همراه علی قوام و فردوست جزء دانشجویان دسته مخصوص بودند. قره باغی در دانشکده افسری تا می توانست خود را به ولیعهد نزدیک کرد، حتی در سال های پس از آغاز جنگ جهانی، او هرگز وارد دسته بندی های ارتش نشد و همواره کنار محمدرضا ماند.قره باغی هرگز با ولیعهد وارد بحث و گفتگو نمی شد و او را نصیحت نمی کرد، در مقابل او ابراز عقیده و وجود نمی نمود و همین مشخصه ها بود که قره باغی را از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۵۷ به مدت ۴۲ سال به صورت فرد مورد اعتماد شاه درآورد و ارتش شاه را در ۱۳۵۷ از هم فرو پاشید؛ زیرا او اهل ابتکار و پیشنهاد و رای دادن نبود. در واقع قره باغی در میان فرماندهان نیروهای مختلف ارتش از نفوذ و اعتبار زیادی برخوردار نبود و شاید به همین دلیل بود که شاه او را بر فرماندهان دیگر ارتش ترجیح داد. فردوست در این باره می نویسد: «با عباس قره باغی از سال ۱۳۱۵ش به علت هم دوره بودن در دانشکده افسری...آشنا شدم...او به علت اینکه فوق العاده خوش خط بود، در سال ۱۳۱۵ش.در دانشکده افسری، منشی مخصوص محمدرضا شد و این آشنایی را تا انقلاب حفظ کرد و محمدرضا اکثراً مشاغلی نزدیک به خود به او می داد.»
ریاست گارد شاه
قره باغی در راس گارد جاویدان شاهفردوست می نویسد: «...محمدرضا مرا احضار کرد و گفت که یک واحد مستقل با نام خاص برای حفاظت کاخ شخصی من و محوطه و درب محوطه تشکیل دهید...اولین کاری که من در اجرای این دستور کردم، انتخاب سرگرد عباس قره باغی به معاونت خود بود، من و قره باغی و سه افسر دیگر یک طرح دقیق تهیه کردیم که از کدام نقطه شروع کنیم و در کدام نقطه خاتمه دهیم.پس از مطالعه مشخص شد که ۳۰۰ سرباز کافی است که باید کادر را نیز به آن افزود... ماموریت انتخاب افراد به قره باغی محول شد و یک افسر هم برای کمک به او داده شد که در سراسر کشور مسافرت کند و کلیه پادگانهای نظامی و ژاندارمری مراجعه نماید و طبق طرح ماموریت را انجام دهد.افراد اعزامی قره باغی بی نقص بودند و نه ماه بعد از دستور محمدرضا گارد آماده معرفی شد.پس از دو هفته محمدرضا به من گفت: «واحد را به قره باغی تحویل دهید.»
قره باغی در کابینه
...