عبدالحسین ابتهاج سمیعی (زاده ۱۳۰۹ - درگذشته ۱۳۷۹)، پزشک، استاد دانشگاه و دولتمرد ایرانی بود. سمیعی که دانش آموختهٔ پزشکی در آمریکا بود، سمت هایی چون معاونت وزیر بهداری، ریاست مرکز پزشکی شاهنشاهی، و بین سال های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵، وزارت علوم و آموزش عالی را برعهده داشت. او در این مقام بانی تأسیس نهادهای آموزش عالی چون مرکز پزشکی شاهنشاهی، دانشگاه رازی، دانشگاه بلوچستان، دانشگاه گیلان، دانشگاه رضا شاه کبیر و دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. پس از انقلاب اسلامی او به آمریکا بازگشت و دوباره به استادی دانشکده پزشکی دانشگاه کرنل و ریاست بخش داخلی بیمارستان نیویورک رسید.جلسه ای با حضور اشرف پهلوی، علی اشرف احمدی، محمدصفی اصفیا، منوچهر اقبال، عبدالرضا انصاری، مجید رهنما، عبدالحسین سمیعی و عبدالمجید مجیدی تهران (۱۳۵۳) از راست: فرهنگ مهر، امیرعباس هویدا، غلامرضا کیانپور، نصرالله مقتدر، مژدهی و عبدالحسین سمیعی
او که فرزند میرزا مهدی خان ابتهاج سمیعی و زهرا مژدهی-اکبر بود در رشت متولد شد و پس از طی تحصیلات ابتدایی و سیکل اول متوسطه در آن شهر در ۱۳۲۶ مستقیماً به دانشگاه استنفورد رفت و مدرک لیسانس پزشکی خود را دریافت کرد که در آن زمان نامعمول بود. او سپس فوق لیسانس خود را از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، دکترای خود را از بیمارستان نیویورک و کالج پزشکی ویل کرنل، دانشگاه کرنل، نیویورک دریافت کرد. او تخصص بیماری های داخلی را از دانشگاه هاروارد، مسچوستس دریافت کرد و در آن دانشگاه به تدریس پرداخت. سمیعی دورهٔ کارآموزی را در بیمارستان نیویورک گذراند و پس از چند سال برای کار به بیمارستان های پیتر بنت بریگم و عمومی بوستون رفت.
او در ۱۳۴۱ پس از ۱۷ سال اقامت در آمریکا به ایران آمد و در دانشگاه شیراز به تدریس مشغول شد.
دکتر سمیعی اولین نفرولوژیست فارغ التحصیل آمریکا در ایران بود که خدمات بزرگی را در مراقبت از بیماران کلیوی و دیالیزی ایران ارائه داد. چندی بعد به همراه چند پزشک دیگر بیمارستان پارس تهران را بنیان گذاشت مدیریت آن را در ادواری بر عهده داشت او به استادی دانشگاه ملی ایران رسید و تا ۱۳۴۷ در این سمت بود.
او که فرزند میرزا مهدی خان ابتهاج سمیعی و زهرا مژدهی-اکبر بود در رشت متولد شد و پس از طی تحصیلات ابتدایی و سیکل اول متوسطه در آن شهر در ۱۳۲۶ مستقیماً به دانشگاه استنفورد رفت و مدرک لیسانس پزشکی خود را دریافت کرد که در آن زمان نامعمول بود. او سپس فوق لیسانس خود را از دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، دکترای خود را از بیمارستان نیویورک و کالج پزشکی ویل کرنل، دانشگاه کرنل، نیویورک دریافت کرد. او تخصص بیماری های داخلی را از دانشگاه هاروارد، مسچوستس دریافت کرد و در آن دانشگاه به تدریس پرداخت. سمیعی دورهٔ کارآموزی را در بیمارستان نیویورک گذراند و پس از چند سال برای کار به بیمارستان های پیتر بنت بریگم و عمومی بوستون رفت.
او در ۱۳۴۱ پس از ۱۷ سال اقامت در آمریکا به ایران آمد و در دانشگاه شیراز به تدریس مشغول شد.
دکتر سمیعی اولین نفرولوژیست فارغ التحصیل آمریکا در ایران بود که خدمات بزرگی را در مراقبت از بیماران کلیوی و دیالیزی ایران ارائه داد. چندی بعد به همراه چند پزشک دیگر بیمارستان پارس تهران را بنیان گذاشت مدیریت آن را در ادواری بر عهده داشت او به استادی دانشگاه ملی ایران رسید و تا ۱۳۴۷ در این سمت بود.
wiki: عبدالحسین سمیعی