عددنویسی هندی عربی

عددنویسی هندی-عربی یا دستگاه اعداد هندی-عربی یک دستگاه شمارش بر پایه ۱۰ و بر اساس ارزش مکانی است که پراستفاده ترین دستگاه شمارش در جهان است.
اعداد عربی
رقم
عددنویسی مصری
طریقه نوشتن اعداد به سبک امروزی را اروپائیان از طریقه نگارش اعداد توسط خوارزمی و ریاضی دانان عرب زبان فرا گرفته اند. این روش در ایران که در گذشته، همسایهٔ هند بود رایج شد و پس از فتح ایران توسط اعراب، دانشمندان عرب زبان آن را از ایرانیان آموختند و اروپاییان نیز آن را در اندلس فراگیر نمودند؛ کهن ترین نشانه های این روش، یادگار سنگ نبشته های آشوکا، پادشاه بزرگ هندیان در ۲۵۰ پ.م. است. دستگاه اندک اندک کامل شد و در سال های ۸۰۰–۹۰۰ میلادی به اروپا رسید. این دستگاه به همراه اعداد عربی در اندلس وارد حوزه اروپا و ایتالیا شد و سرانجام مورد پذیرش دستگاه های مذهبی و واتیکان قرار گرفت. در زبان عربی و فارسی تا قبل از آن اعداد را با حروف می نوشتند و علامت قراردادی ویژه برای اعداد نداشتند. در خط کوفی اثری از اعداد نیست.
نگارش اعداد (هندی/سانسکریت) حدود ۵۰۰ قبل از میلاد اختراع شده است.
اروپاییان پیش از حدود قرن ۱۶ میلادی، از یک دستگاه شمارش به نام عددنویسی رومی (I. II.III IV.VI ، ...) استفاده می کردند که نوشتن اعداد چند رقمی بزرگ با آن کار سختی بود، پس از آن نوشتن اعداد به سبک عربی-هندی را بکار گرفتند و آن را بهبود بخشیدند.