شاهین شیرازی

شاهین، شاعر یهودی ایرانی سده ۱۴ میلادی است. گرچه قسمت کوتاهی از اشعار یهودی-ایرانی در گنیزه قاهره یافت شد، شاهین اولین و بزرگترین شاعر یهودی-ایرانی که در قرن ۱۴ م شکوفا شده است، در نظر گرفته می شود. به احتمال زیاد، شاهین، تخلص این شاعر بوده و در جاهای مختلفی در اشعار نمایان است. نام واقعی و اطلاعات شخصی او نامعلوم است. پژوهشگران به طور خلاصه از روی آثار شاهین گفته اند که او شیرازی است، ولی مدارک داخلی نشان می دهد که فراتر از اینها است و اینکه او از شیراز یا مناطق جنوبی یا مرکزی ایران باشد، مورد تردید است. ممکن است او متعلق به خراسان بزرگ، احتمالاً شهر مرو باشد. شاهین در نظر یهودیان ایرانی، همانند فردوسی - سراینده شاهنامه - برای ایرانیان است.
شمعون حاخام تمام آثار شاهین شیرازی را در اورشلیم چاپ کرده است.
اولین اثر شعری شاهین تفسیر چهار کتاب آخر افسار پنج گانه عهد عتیق (تورات) بود که دربارهٔ کردار موسی دربارهٔ کوکان اسرائیل بود، از این رو توسط شمعون حاخام بخارایی و ویلهلم باخر بوداپستی (کسی که به کارهای شاهین علاقه مند بود)، موسی نامه نام گذاشته شد. این کتاب توسط خود شاهین، «شرح تورات» نام گذاری شد. موسی نامه، شامل ۱۰ هزار بیت است که در ۱۳۲۷ میلادی جمع آوری شد.
کار دوم شعری شاهین، تفسیر مگیلات استر (تفسیر کتاب استر) است که در بین پژوهشگران به نام اردشیرنامه شهرت دارد. اردشیر (حکومت ۴۶۵–۴۲۵ پ. م) بر طبق روایت شاهین، اخشورش است، گرچه بیشتر پژوهشگران اخشورش را خشایارشا (حکومت ۴۸۶–۴۶۵ پ. م) در نظر دارند که با استر ازدواج کرده است. اردشیرنامه شامل ۳ مجموعه مجزا ولی مرتبط با هم می شود: