قره قات یا قارا قات (Redcurrant) با نام علمی Ribes rubrum و گونه دیگر آن با نام Ribes orientalis میوه ای جنگلی است که بومی اروپای غربی و شمال کشورهای ایتالیا، اسپانیا، لهستان و پرتغال است. ارتفاع بوته قره قات ۱–۱٫۵ متر است و گاهی تا به دو متر نیز می رسد. شکوفه ها، بعلت رنگ زرد مایل به سبز شان تا حدی نامرئی هستند. میوه ها در خوشه های آویخته پدید می آیند. هر خوشه ۳–۱۰ میوه قرمز شفاف با قطر ۸–۱۲ میلی متر را شامل می شود. هر درختچه ۳–۴ کیلو میوه در سال می دهد. میوه ها در اواسط تابستان می رسند.
قره قات نباید با سیاه گیله (Blueberry) اشتباه شود. آن میوه ها طعمی مایل به شیرین دارند. متأسفانه این اشتباه اسامی، بعلت نایابی نسبی قره قات و شناخته شدن بلوبری از طریق ارتباط با جهان غرب، حتی در محیطهای آکادمیک شیوع پیدا کرده است. توصیفی که یک منبع سنتی تر از قره قات می کند، به واقعیت نزدیکتر است: «اسم ترکی من «قره قاط» است به من قراقات و قراطاط هم گفته اند، عده ای از گیاه شناسان قدیم ایران از جمله بغدادی مرا نوعی زغال اخته و عده ای دیگر نوعی زرشک می دانند…».
کشت قره قات در قرن هفدهم در بلژیک و شمال فرانسه شروع شد. در زمان معاصر گونه های مختلفی برای کشت انتخاب شده اند. یکی از معروفترین این گونه ها white currant است که مزه شیرینتری دارد.
طعم میوه قره قات ترش است. این میوه در کشورهای اروپایی برای درست کردن مرباهای نسبتاً گران قیمت مورد استفاده قرار می گیرد. علی رغم اینکه کاشت و نگهداری قره قات چندان سخت نیست، این میوه حتی در اروپا نیز کمیاب است. در ایران، خشک شده قره قات در عطاری ها یافت می شود. دم کرده قره قات را برای رقیق کردن خون تجویز می کنند و اعتقاد بر آن است که خوردن آن از سکته قلبی ممانعت می کند. قره قات بهترین دارو برای تنظیم و کاهنده فشار خون می باشد.
قره قات نباید با سیاه گیله (Blueberry) اشتباه شود. آن میوه ها طعمی مایل به شیرین دارند. متأسفانه این اشتباه اسامی، بعلت نایابی نسبی قره قات و شناخته شدن بلوبری از طریق ارتباط با جهان غرب، حتی در محیطهای آکادمیک شیوع پیدا کرده است. توصیفی که یک منبع سنتی تر از قره قات می کند، به واقعیت نزدیکتر است: «اسم ترکی من «قره قاط» است به من قراقات و قراطاط هم گفته اند، عده ای از گیاه شناسان قدیم ایران از جمله بغدادی مرا نوعی زغال اخته و عده ای دیگر نوعی زرشک می دانند…».
کشت قره قات در قرن هفدهم در بلژیک و شمال فرانسه شروع شد. در زمان معاصر گونه های مختلفی برای کشت انتخاب شده اند. یکی از معروفترین این گونه ها white currant است که مزه شیرینتری دارد.
طعم میوه قره قات ترش است. این میوه در کشورهای اروپایی برای درست کردن مرباهای نسبتاً گران قیمت مورد استفاده قرار می گیرد. علی رغم اینکه کاشت و نگهداری قره قات چندان سخت نیست، این میوه حتی در اروپا نیز کمیاب است. در ایران، خشک شده قره قات در عطاری ها یافت می شود. دم کرده قره قات را برای رقیق کردن خون تجویز می کنند و اعتقاد بر آن است که خوردن آن از سکته قلبی ممانعت می کند. قره قات بهترین دارو برای تنظیم و کاهنده فشار خون می باشد.
wiki: قره قات