کلمه جو
صفحه اصلی

جای پرستش

فرهنگ فارسی

معبد و محل عبادت

لغت نامه دهخدا

جای پرستش. [ ی ِ پ َ رَ ت ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پرستشگاه. معبد. محل عبادت و پرستش :
بیامد بجای پرستش بشب
بدادار دارنده بگشاد لب.
فردوسی.
سر هفته واگشت خسرو نوان
بجای پرستش نماندش توان.
فردوسی.
ز جای پرستش به آوردگاه
بشد برنهاد آن کیانی کلاه.
کلمات دیگر: