صبوحی
باده ٔ شبگیر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باده شبگیر. [ دَ / دِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بمعنی صبوحی. حافظ گوید :
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نبود باده پرست.
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نبود باده پرست.
( از آنندراج ).
کلمات دیگر: