کنایه از خارج خانه
جای بیرون در
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جای بیرون در. [ ی ِ ن ِ دَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خارج خانه و جای بیگانگان و راندگان است که بدرون خانه محرم نیستند :
هم عقل بر در او جایش بیرون در
هم عشق در راه او فرقش بزیر پا.
هم عقل بر در او جایش بیرون در
هم عشق در راه او فرقش بزیر پا.
( انجمن آرا ).
کلمات دیگر: