جای خوش و خوب
جای عینی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جای عینی. [ ی ِ ع َ ع ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جای خوش و خوب و خاص :
بملک عراق از جهان آرمیدم
چو نور نظر جای عینی گزیدم.
بملک عراق از جهان آرمیدم
چو نور نظر جای عینی گزیدم.
شفیع اثر ( از بهار عجم ) ( آنندراج ).
کلمات دیگر: