کنایه از دائم الخمر
باده فرسا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
باده فرسا. [ دَ / دِ ف َ ] ( ن مف مرکب ) باده فرسای. کنایه از دائم الخمر یعنی آنکه از افراط خوردن شراب مضمحل و فرسوده شده باشد. شیخ ابوالفیض فیاضی راست :
خوش وقت حریف باده فرسای
بر تارک آسمان زده پای.
خوش وقت حریف باده فرسای
بر تارک آسمان زده پای.
( از آنندراج ).
کلمات دیگر: