گنن

گنن. [ گ َ ن ِ ] ( اِمص ) در گیلان ، برخورد کردن به جایی یا به چیزی برخوردن ، مثلاً گویند «اسب راشون ده بو بگنته به دیوار»، یعنی اسب داشت راه میرفت به دیوار برخورد. ( فرهنگ گیلکی منوچهر ستوده ص 215 ). و رجوع به گنستن شود.