سهل انگاشتن . آسان گرفتن . یا آرام بودن . درشتی نکردن .
سست گرفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سست گرفتن. [ س ُ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) سهل انگاشتن. آسان گرفتن :
ز هر قومی حکایت باز می جست
نگیرد مرد زیرک کار خود سست.
هزار نوبت ازین رای باطل استغفار.
بگفتن درشتی مکن بر امیر
چو بینی که سختی کند سست گیر.
ز هر قومی حکایت باز می جست
نگیرد مرد زیرک کار خود سست.
نظامی.
که سخت سست گرفتی و نیک بد کردی هزار نوبت ازین رای باطل استغفار.
سعدی.
|| آرام بودن. درشتی نکردن : بگفتن درشتی مکن بر امیر
چو بینی که سختی کند سست گیر.
سعدی.
کلمات دیگر: